داستان آدیداس از شهرهرتسوگن آوراخ آلمان آغاز می شود، جایی که دو برادر، آدولف ("Adi") و رودولف داسلر، سفری را آغاز کردند که برای همیشه چشم انداز لباس های ورزشی را تغییر داد. در سال 1924، آنها کارخانه کفش برادران داسلر را تأسیس کردند، یک شرکت متوسط که زمینه را برای یکی از شناخته شده ترین برندهای جهان فراهم می کرد. برادران مهارت‌ها و منابع خود را برای تولید کفش‌های ورزشی ترکیب کردند و آدی روی طراحی و تولید تمرکز داشت و رودولف فروش و بازاریابی را مدیریت می‌کرد.
کفش های برادران داسلر به سرعت به دلیل کیفیت و نوآوری شهرت یافتند. موفقیت آنها در بازی های المپیک 1936 برلین اتفاق افتاد، زمانی که جسی اوونز دونده آمریکایی کفش های آنها را پوشید و چهار مدال طلا کسب کرد. این رویداد نام تجاری داسلر را در کانون توجه بین المللی قرار داد و پتانسیل کفش های ورزشی تخصصی را در افزایش عملکرد ورزشی به نمایش گذاشت.
با این حال، همکاری بین برادران داسلر ماندگار نشد. پس از جنگ جهانی دوم، تنش‌های شخصی و حرفه‌ای منجر به انشعاب در سال 1948 شد. رودولف شرکت خود را به نام پوما تأسیس کرد، در حالی که آدی نام شرکت اصلی را به نام آدیداس تغییر داد. این تقسیم آغاز رقابت شدید بین این دو برند بود که هر دو در هرتسوگن آوراخ مستقر هستند.
تحت رهبری آدی، آدیداس به نوآوری و گسترش خط تولید خود ادامه داد. معرفی طرح نمادین سه راه راه، که در ابتدا برای ایجاد ثبات در کفش در نظر گرفته شده بود، به یکی از مشخصه های این برند تبدیل شد. آدیداس همچنین پیشگام استفاده از گل میخ‌های پیچ‌دار در کفش‌های فوتبال بود، پیشرفتی که انقلابی در این ورزش ایجاد کرد و به بازیکنان اجازه داد کفش‌های خود را متناسب با شرایط مختلف زمین تنظیم کنند.
در طول دهه های 1950 و 1960، آدیداس با عرضه کفش به ورزشکاران و تیم های متعدد، جایگاه خود را در دنیای ورزش مستحکم کرد. ارتباط این برند با فوتبال قوی‌تر شد و در جام جهانی 1954، زمانی که تیم آلمان غربی با پوشیدن چکمه‌های آدیداس، قهرمانی را به دست آورد، به اوج خود رسید. این پیروزی شهرت آدیداس را به عنوان یک رهبر در نوآوری های ورزشی بیشتر کرد.
در دهه‌های 1970 و 1980 آدیداس فراتر از کفش، پوشاک و لوازم جانبی را گسترش داد و نفوذ خود را در صنعت ورزش گسترش داد. لباس‌های سه راه راه این برند به یک پدیده فرهنگی تبدیل شد که مورد استقبال ورزشکاران و عموم مردم قرار گرفت. آدیداس همچنین با امضای قراردادی با ورزشکاران برجسته ای مانند محمد علی و استن اسمیت که به ارتقای حضور جهانی آن کمک کرد، اقدام کرد.
سفر آدیداس بدون چالش نبود. این شرکت با رقابت فزاینده‌ای از سوی برندهای نوظهور مانند نایک مواجه بود که در دهه 1980 شروع به تسلط بر بازار کفش‌های ورزشی کردند. در پاسخ، آدیداس محصولات خود را متنوع کرد و بر پیشرفت‌های تکنولوژیکی مانند توسعه سیستم پیچشی برای افزایش پایداری کفش تمرکز کرد.
دهه 1990 و اوایل دهه 2000 دوره تحول آدیداس را رقم زد. خرید شرکت فرانسوی Salomon در سال 1997 دامنه آن را به ورزش های فضای باز و تجهیزات ورزشی زمستانی گسترش داد. اگرچه این همکاری در نهایت منحل شد، اما نشان دهنده تمایل آدیداس برای سازگاری و کشف بازارهای جدید بود.
در سال های اخیر، آدیداس به نوآوری و همکاری با طراحان و افراد مشهور ادامه داده و لباس های ورزشی را با مد ترکیب کرده است. همکاری با چهره‌هایی مانند کانیه وست و فارل ویلیامز دیدگاه‌های تازه‌ای را برای این برند به ارمغان آورده است و مخاطبان وسیع‌تری را جذب کرده و ارتباط آن را در فرهنگ معاصر تقویت می‌کند.
میراث آدیداس در دنیای ورزش غیرقابل انکار است.